Als er één karakteristieke link bestaat die het meerendeel van de Egyptenaren met elkaar gemeen hebben, van de universiteitsprofessor in Alexandria tot de schoenenblinker in Luxor, dan is het wel de immense trots om Egyptenaar te zijn. Vele lokale mensen die je ontmoet zullen dan wel hun wens uiten om te emigreren naar Europa of Amerika, en je zelfs vragen hen te helpen bij het verkrijgen van een visum, maar dat is enkel wegens de financiële opportuniteiten die er in de Westerse wereld te vinden zijn, hun hart blijft eeuwig verankerd in Egypte!

Demonstratie in Caïro

Het is vaak moeilijk te ontdekken waar die nationale trots vandaan komt, als je de alomvattende armoede, ongeletterdheid, werkloosheid en ontelbare andere tekortkomingen van de Egyptische maatschappij bekijkt. Er bestaat echter een groot gevoel van samenhorigheid: iedereen zit samen in de miserie! Grote gezinnen en hechte buurtgemeenschappen vormen een sociaal vangnet voor diegenen die ten onder dreigen te gaan aan de enorme problemen die leven in Egypte met zich meebrengt.

Ook het geloof verzacht de levensomstandigheden in het land en de Islam doordringt de hele Egyptische cultuur. Het wordt niet, zoals bijvoorbeeld in Saoedi-Arabië, autoritair opgelegd, maar speelt veeleer een rol op een onderbewust niveau. ‘Inch Allah’ (Als het God belieft) is zowat de meest uitgesproken zin in Egypte en de betekenis kan variëren van ‘Zeker en vast!’ tot ‘Nooit van mijn leven!’.

De laatste pijnstiller voor het harde leven van de doorsnee Egyptenaar is humor. Het land staat bekend voor de vele komedies die de lokale filmindustrie met weinig middelen weet te creeëren en deze films, die over de hele Arabisch sprekende wereld worden bekeken, vormen de ruggengraat van de nationale televisiezenders. Grappen en humor doen de raderen van de Egyptische maatschappij soepeler draaien en het is onvoorstelbaar hoeveel je kan bereiken met een glimlach.